یکسو گستردگی، ازدحام و حضور ناگزیر نشانه هایی دال بر معاصریت و سویی دیگر حلا، هیچو افقی نامعلوم که پرسوناژ عکس در جهت آن چشم دوخته ست، عکسی پرهیاهو و شلوغ در یک سو که معناگرایی خود را از همین پارادوکس شلوغی و خلاء وام می گیرد.

عکسی که حرف دارد ..

فراری است آشکار...

ار هیاهو به سکوت..

از جا به ناکجا....